Οι... προδιαγραφές για επιτυχημένα στελέχη
Από καιρό τώρα η ομάδα μελέτης του Κέντρου Πολιτικής για την Εργασία και Ζωή των ΗΠΑ μας έχει ενημερώσει για τις «προδιαγραφές» των «ακραίων επαγγελμάτων». Ενας όρος που καμία σχέση δεν έχει με τα ήδη γνωστά μας και πολύπαθα «βαρέα επαγγέλματα». Επιπλέον, ούτε αφορά αλλά και ούτε αναφέρεται σε κατηγορίες επαγγελμάτων, αλλά στις «προδιαγραφές» εκείνες που συνήθως συνοδεύουν την εργασία που εκτελούν ορισμένα στελέχη, συνήθως τα υψηλόμισθα και υψηλόβαθμα - τα επιλεγόμενα και «επιτυχημένα». Για να τύχει όμως της «διάκρισης» αυτής ένα επάγγελμα ή μια θέση εργασίας, ο εργαζόμενος θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει εργάσιμη εβδομάδα άνω των 60 ωρών και, επιπλέον, να εργάζεται υπό το βάρος τουλάχιστον πέντε από τα δέκα «προαπαιτούμενα» που συνθέτουν τη λίστα των συνθηκών εργασίας ενός «ακραίου επαγγέλματος».
Πιεστικές συνθήκες
Δηλαδή, ο ρυθμός της εργασίας να είναι ταχύς και υπό πιεστικές συνθήκες ημερομηνιών λήξης. Το στέλεχος να έχει την ευθύνη για τις τυχόν απώλειες και κέρδη, να κάνει πολλά επαγγελματικά ταξίδια, να πρέπει να αντιμετωπίζει απρόβλεπτη εργασία και να παρευρίσκεται σε εκδηλώσεις εκτός του χώρου της εργασίας του. Υπολογίζεται ότι αποτελούν το 20% των υψηλόμισθων εργαζομένων, «κάτι που σημαίνει ότι το 20% εκείνων που επιτυγχάνουν, πρέπει να εργάζονται πολύ σκληρότερα. Αυτό που δεν αγαπούν όμως είναι ο διαμελισμός της υπόλοιπης ζωής τους έξω από την εργασία τους. Ενα σημαντικό ποσοστό όσων ερωτήθηκαν στη σχετική έρευνα, είπαν ότι υπονομεύεται η υγεία τους. Ενα άλλο, ότι παρεμβαίνει στην καλή σχέση με τον/την σύντροφό τους και, περισσότεροι από έναν στους δύο, ότι εμποδίζει την ανάπτυξη δυνατής σχέσης με τα παιδιά τους.
Εκτός από τις προδιαγραφές αυτές, όμως, παράλληλη έρευνα εντόπισε και ένα άλλο «επώνυμο» άγχος που πλήττει τους εργαζόμενους γονείς και φέρει την ονομασία «Τι κάνουν τα παιδιά όταν φεύγουν από το σχολείο». Συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι το συγκεκριμένο στρες των εργαζόμενων γονέων παιδιών σχολικής ηλικίας στοιχίζει στις εταιρείες από 50-300 δολ. ετησίως, είτε σε έξοδα υγείας είτε σε απώλεια παραγωγικότητας.
Το «επώνυμο» στρες
Τονίζεται, ωστόσο, ότι το «επώνυμο» στρες στον χώρο της εργασίας δεν είναι από τα αναπόφευκτα. Και ότι μπορεί να εξαλειφθεί εάν οι εργοδότες κάνουν αυτά τα οποία δεν κάνουν. Δηλαδή, να δημιουργήσουν τον «ευέλικτο χώρο εργασίας» με τις απαραίτητες αλλαγές που διευκολύνουν τους εργαζόμενους γονείς, κάτι που θα λειτουργήσει σαν «εμβόλιο» κατά της ανησυχίας τους για το τι κάνουν τα παιδιά τους όταν τελειώνει το σχολείο.
ΕΡΓΑΣΙΑ & ΖΩΗ
Από καιρό τώρα η ομάδα μελέτης του Κέντρου Πολιτικής για την Εργασία και Ζωή των ΗΠΑ μας έχει ενημερώσει για τις «προδιαγραφές» των «ακραίων επαγγελμάτων». Ενας όρος που καμία σχέση δεν έχει με τα ήδη γνωστά μας και πολύπαθα «βαρέα επαγγέλματα». Επιπλέον, ούτε αφορά αλλά και ούτε αναφέρεται σε κατηγορίες επαγγελμάτων, αλλά στις «προδιαγραφές» εκείνες που συνήθως συνοδεύουν την εργασία που εκτελούν ορισμένα στελέχη, συνήθως τα υψηλόμισθα και υψηλόβαθμα - τα επιλεγόμενα και «επιτυχημένα». Για να τύχει όμως της «διάκρισης» αυτής ένα επάγγελμα ή μια θέση εργασίας, ο εργαζόμενος θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει εργάσιμη εβδομάδα άνω των 60 ωρών και, επιπλέον, να εργάζεται υπό το βάρος τουλάχιστον πέντε από τα δέκα «προαπαιτούμενα» που συνθέτουν τη λίστα των συνθηκών εργασίας ενός «ακραίου επαγγέλματος».
Πιεστικές συνθήκες
Δηλαδή, ο ρυθμός της εργασίας να είναι ταχύς και υπό πιεστικές συνθήκες ημερομηνιών λήξης. Το στέλεχος να έχει την ευθύνη για τις τυχόν απώλειες και κέρδη, να κάνει πολλά επαγγελματικά ταξίδια, να πρέπει να αντιμετωπίζει απρόβλεπτη εργασία και να παρευρίσκεται σε εκδηλώσεις εκτός του χώρου της εργασίας του. Υπολογίζεται ότι αποτελούν το 20% των υψηλόμισθων εργαζομένων, «κάτι που σημαίνει ότι το 20% εκείνων που επιτυγχάνουν, πρέπει να εργάζονται πολύ σκληρότερα. Αυτό που δεν αγαπούν όμως είναι ο διαμελισμός της υπόλοιπης ζωής τους έξω από την εργασία τους. Ενα σημαντικό ποσοστό όσων ερωτήθηκαν στη σχετική έρευνα, είπαν ότι υπονομεύεται η υγεία τους. Ενα άλλο, ότι παρεμβαίνει στην καλή σχέση με τον/την σύντροφό τους και, περισσότεροι από έναν στους δύο, ότι εμποδίζει την ανάπτυξη δυνατής σχέσης με τα παιδιά τους.
Εκτός από τις προδιαγραφές αυτές, όμως, παράλληλη έρευνα εντόπισε και ένα άλλο «επώνυμο» άγχος που πλήττει τους εργαζόμενους γονείς και φέρει την ονομασία «Τι κάνουν τα παιδιά όταν φεύγουν από το σχολείο». Συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι το συγκεκριμένο στρες των εργαζόμενων γονέων παιδιών σχολικής ηλικίας στοιχίζει στις εταιρείες από 50-300 δολ. ετησίως, είτε σε έξοδα υγείας είτε σε απώλεια παραγωγικότητας.
Το «επώνυμο» στρες
Τονίζεται, ωστόσο, ότι το «επώνυμο» στρες στον χώρο της εργασίας δεν είναι από τα αναπόφευκτα. Και ότι μπορεί να εξαλειφθεί εάν οι εργοδότες κάνουν αυτά τα οποία δεν κάνουν. Δηλαδή, να δημιουργήσουν τον «ευέλικτο χώρο εργασίας» με τις απαραίτητες αλλαγές που διευκολύνουν τους εργαζόμενους γονείς, κάτι που θα λειτουργήσει σαν «εμβόλιο» κατά της ανησυχίας τους για το τι κάνουν τα παιδιά τους όταν τελειώνει το σχολείο.
ΕΡΓΑΣΙΑ & ΖΩΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου